umocnienie — n I 1. rzecz. od umocnić Umocnienie władzy. 2. lm D. umocnienieeń «to, co umacnia; nasyp, wał umacniający» Betonowe umocnienie brzegów rzeki. 3. lm D. umocnienieeń zwykle w lm, wojsk. «obiekty fortyfikacyjne, urządzenia inżynieryjne budowane na… … Słownik języka polskiego
ФЛЮТБЕТ — совокупность частей водосбросной плотины, поверх которых протекает открытый водный поток, включая понур, водосливный порог, водобой и рисберму (Болгарский язык; Български) укреплено речно корито (Чешский язык; Čeština) umělé koryto (Немецкий… … Строительный словарь
brona — ż IV, CMs. bronanie; lm D. bron 1. «narzędzie rolnicze o różnorodnej budowie, konne lub ciągnikowe, przeznaczone do płytkiej uprawy roli i innych prac agrotechnicznych» Brona żelazna, drewniana. Brona leśna, łąkowa. Lekka, ciężka brona. ∆ Brona… … Słownik języka polskiego
darń — ż V, DCMs. darni; lm M. darnie, D. darni 1. «gęsty, zwarty splot traw wraz z ziemią, stanowiący łąki i trwałe pastwiska; odkrojone płaty tego splotu używane jako umocnienie ziemne stoków, nasypów, mogił itp.; darnina» Okładać, osłaniać skarpy… … Słownik języka polskiego
faszynowy — przym. od faszyna Faszynowy płotek. Faszynowe umocnienie … Słownik języka polskiego
fort — m IV, D. u, Ms. fortrcie; lm M. y «duże umocnienie zamknięte, o charakterze trwałym lub czasowym, stanowiące samodzielny punkt oporu lub składową część twierdzy (terenu umocnionego); umożliwia skuteczny opór przeciw natarciu przeciwnika» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
konserwatyzm — m IV, D. u, Ms. konserwatyzmzmie, blm 1. «postawa charakteryzująca się przywiązaniem do tradycji, niechętnym stosunkiem do wszelkich zmian» Konserwatyzm naukowy. 2. «ideologia społeczna uznająca za naczelne dobro istniejący porządek społeczny, a… … Słownik języka polskiego
konsolidacja — ż I, DCMs. konsolidacjacji; lm D. konsolidacjacji (konsolidacjacyj) 1. «zjednoczenie, zespolenie, połączenie (się) w jedną całość; umocnienie, utrwalenie, ugruntowanie (się)» Konsolidacja państwa, władzy, społeczeństwa. 2. ekon. praw. «zamiana… … Słownik języka polskiego
kozioł — m IV, D. kozła, Ms. koźle; lm M. kozły 1. B.=D. «dorosły samiec kozy domowej, także kóz dzikich» W stadzie kóz były dwa kozły. ∆ zool. Kozioł śnieżny «Oreamnos americanus, niewielki ssak górski z rodziny pustorożców, o gęstym, długim, niemal… … Słownik języka polskiego
obetonowanie — n I 1. rzecz. od obetonować. 2. «osłona betonowa, umocnienie z betonu» … Słownik języka polskiego
